کد مطلب:41763 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

فرعون و فرعونيان چگونه نابود شدند؟

هنگامي كه فرعون از مهاجرت شبانه بني اسرائيل با خبر شد، مأموران خود را به شهرهاي مصر گسيل داشت، و به اندازه كافي لشكر و نيرو آماده ساخت، بعضي نوشته​اند ششصد هزار نفر را به عنوان مقدمه لشكر فرستاد و خود با يك ميليون نفر به دنبال آنها به راه افتادند!

شب را با سرعت به دنبال آنها حركت كردند، و به هنگام طلوع آفتاب به لشكر موسي رسيدند.

«هنگامي كه دو گروه يكديگر را ديدند، ياران موسي گفتند ما در چنگال فرعونيان گرفتار شديم و راه نجاتي وجود ندارد»! شعراء/61.

در پيش روي ما دريا و امواج خروشان آب و در پشت سر ما دريائي از لشكر خونخوار با تجهيزات كامل، جمعيتي كه سخت از ما خشمگينند و امتحان خونخواري خود را در كشتن فرزندان بيگناه ما ساليان دراز داده​اند و خود فرعون نيز بقدر كافي مردي خيره​سر و ستمگر و خونخوار است، بنابراين به سرعت همه ما را محاصره مي​كنند و از دم تيغ و شمشير مي​گذرانند، يا اسير كرده و با شكنجه باز مي​گردانند و تمام قرائن نشان مي​داد كه مطلب همين​گونه است.

در اينجا لحظات دردناكي بر بني اسرائيل گذشت، لحظاتي كه تلخي آن غير قابل توصيف است، شايد جمع زيادي در ايمان خود متزلزل شده، و سخت روحيه خود را باخته بودند.

اما موسي(ع) همچنان آرام و مطمئن بود، و مي​دانست وعده​هاي خدا درباره نجات بني اسرائيل و نابودي قوم سركش تخلف​ناپذير است.

لذا با يكدنيا اطمينان و اعتماد رو به جمعيت وحشتزده بني اسرائيل كرد و «گفت چنين نيست آنها هرگز بر ما مسلط نخواهند شد، چرا كه پروردگار من با من است و به زودي مرا هدايت خواهد كرد». شعراء/62.

در اين هنگام كه شايد بعضي با ناباوري سخن موسي را شنيدند و همچنان در انتظار فرارسيدن آخرين لحظات زندگي بودند فرمان نهائي صادر شد، چنانكه قرآن مي​گويد «ما به موسي وحي كرديم كه عصايت را به دريا زن»! شعراء/63.

همان عصائي كه يك روز آيت انذار است و روز ديگر نشانه رحمت و نجات.

موسي(ع) چنين كرد و عصا را به دريا زد، در اينجا صحنه عجيبي نمايان گشت كه برق شادي در چشمها و دلهاي بني اسرائيل نمايان گرديد «ناگهان دريا شكافته شد، آبها قطعه قطعه شدند، و هر بخشي همچون كوهي عظيم روي هم انباشته گشت»! شعراء/63. و در ميان آنها جاده​ها نمايان شد. و هر گروهي از بني اسرائيل در جاده​اي روانه شدند.

فرعون و فرعونيان نيز وارد جاده​هاي دريائي شدند و همچنان مغرورانه به دنبال بردگان قديمي خود كه سر به طغيان افراشته بودند مي​دويدند، غافل از اينكه لحظات آخر عمر آنها فرا رسيده و فرمان عذاب به زودي صادر مي​شود.

قرآن مي​گويد «ما موسي و تمام كساني را كه با او بودند نجات داديم». شعراء/65.

درست هنگامي كه آخرين نفر از بني اسرائيل از دريا بيرون آمد و آخرين نفر از فرعونيان داخل دريا شد فرمان داديم آبها به حال اول بازگردند، امواج خروشان يكمرتبه فرو ريختند و سر بر هم نهادند، فرعون و لشكرش را همچون پرهاي كاه با خود به هر جا بردند، در هم كوبيدند و نابود كردند.

قرآن در يك عبارت كوتاه اين ماجرا را بيان كرده مي​گويد «سپس ديگران را غرق كرديم». شعراء/66.

فرعون همچون پركاهي بر روي امواج عظيم نيل مي​غلطيد، در اين هنگام پرده​هاي غرور و بي​خبري از مقابل چشمان او كنار رفت، و نور توحيد فطري درخشيدن گرفت، «فرياد زد من ايمان آوردم كه معبودي جز آنكس كه بني اسرائيل به او ايمان آورده​اند، وجود ندارد» يونس/92.

نه تنها با قلب خود ايمان آوردم، بلكه عملاً هم «در برابر چنين پروردگار توانائي تسليمم». يونس/90.

در واقع هنگامي كه پيشگوئيهاي موسي يكي پس از ديگري بوقوع پيوست و فرعون بيش از پيش از صدق گفتار اين پيامبر بزرگ آگاه شد، و قدرت نمائي او را مشاهد كرد، ناچار اظهار ايمان نمود، به اميد اينكه همانگونه كه «خداي بني اسرائيل» آنها را از اين امواج كوه پيكر رهائي بخشيد، او را نيز رهائي بخشد، لذا مي​گويد به همان خداي بني اسرائيل ايمان آوردم!

ولي بديهي است چنين ايماني كه به هنگام نزول بلا و گرفتار شدن در چنگال مرگ اظهار مي​شود، در واقع يكنوع ايمان اضطراري است، كه هر جاني و مجرم و گنهكاري دم از آن مي​زند، بي​آنكه ارزشي داشته باشد و يا دليل بر تكامل و حسن نيت و صدق گفتار او گردد.

به همين جهت خداوند او را مخاطب ساخت و فرمود «اكنون ايمان مي​آوري در حالي كه قبل از اين طغيان و گردنكشي و عصيان نمودي، و در صف مفسدان في الارض و تبهكاران قرار داشتي».

ولي «امروز بدن تو را از آب رهائي مي​بخشيم تا درس عبرتي براي آيندگان باشي» يونس/90.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي